KARİA SURESİ
Büyük ihtimalle 95. sureden (Tîn) sonra nazil olan bir ilk dönem Mekkî sure.
1 AH! Apansız (gelen) bir bela!1 2 Ne korkunçtur apansız (gelen) bela!
3 Bilir misin nedir, nasıl olacaktır o apansız bela?
4 [O,] insanların şaşkın vaziyette uçuşan pervanelere benzeyeceği Gün, 5 ve dağların yumuşak yün topaklarını andıracağı Gün [vuku bulacaktır].
6 O zaman, [iyiliklerinin] tartısı ağır basan 7 kendisini mutlu bir hayat içinde bulacak;
8 tartısı hafif gelen ise 9 bir uçurumun girdabına sürüklenecektir.2
10 Bilir misin nedir o [uçurum]?
11 Dağlayan bir ateş!3
DİPNOTLAR
1 Yani, dünyanın dehşetli bir şekilde dönüşeceği Son Saat’in gelip çatması (bkz. 14:48, not 63 ve 20:105-107, not 90).
2 Lafzen, “anası [yani, varacağı yer] bir uçurum olacaktır”, zımnen, sıkıntı ve ümitsizlik (uçurumu). “Ana” (umm) terimi, deyimsel olarak kapsayıcı veya kucaklayıcı bir şeyi göstermek için kullanılmaktadır.
3 Lafzen, “kızgın ateş”; sıfat, ateşin ana vasfını vurgulamayı amaçlamaktadır. Unutulmamalıdır ki, günahkarların öteki dünyadaki azabı ile ilgili Kur”ânî tasvirlerin tümü, ancak insan tecrübesinin sınırları içindeki maddî olgular ile karşılaştırılarak anlaşılabilecek olan durumlar ve şartlar ile ilgili mecazlar veya teşbîhlerdir (bkz. Ek I).