Javel suyu, XVIII. yüzyılın sonunda çıktı. Bu sıvı iki işe yarar; Tıp bakımından, mikropları çabucak öldüren bir dezenfektandır. Sanayi yönünden ise, gerek ev kadınları, gerek elbise temizleyiciler tarafından kullanılan harika bir arıtıcıdır. Javel suyu kimya terimi olarak; ağartma işlemlerinde kullanılan potasyum klorür ve hipokloritden oluşan çözelti, çamaşır suyu demektir.
Fransa’da Javel suyu adıyla tanınan ürünün mucitleri, iki büyük bilgin ile bir iş adamıdır. İsveçli kimyacı Carl Scheele, klor gazını keşfetti. Fransız kimyacısı Kont Claude Berthollet, 1785 yılında onun beyazlatıcı ve renk giderici özelliklerini gün ışığına çıkardı. İş adamına gelince, o da bir Fransız; Louis XVI’nın kardeşi Kont Artois’dir. O sırada Fransa, bir sanayi hamlesi içindeydi. Kont, klorlu su üretecek bir fabrika yaptı. Tesisler 1777 yılında Seine kıyısındaki Javel köyünde kuruldu. O sırada Paris dışında kalan bu köy, çamaşırcı kadınlarının becerikliliğiyle ün yapmıştı. Fabrikada çeşitli kimyasal ürünler, asitler ve çok geçmeden yeşil su (Yunanca khloros, yeşil-sarı demektir) imal edildi. Fransızlar bu suya «Javel suyu» adını takmakta gecikmediler.
Kont Artois’nın fabrikası çoktan tarihe karıştı. Ve Javel, Paris’in bir mahallesi oldu. Ama, kaynağındaki adını koruyan kimyasal su, modern kimyanın yarattığı diğer kimyasal ürünler karşısındaki rekabet savaşını başarıyla sürdürüyor.