Dünyadaki yüz otuz milyon hektarlık ekili toprağın yüz yirmi milyonu Asya’dadır; Uzakdoğudaki bu etkili toprakların büyük bir bölümünü pirinç tarlaları kaplar. Kurak tepelerde de iyi pirinç mahsulü alındığı halde, asıl pirinç ekimi ekvator kesimi ile nemli tropikal bölgelerdeki ırmakların vadi ve deltalarında yapılır.
Dağlık alanlarda ya da ovalarda ekilen pirinç öteki tahıllar kadar bakım gerektirmez, fakat verimi oldukça düşüktür. Buna karşılık su ile kaplı tarlalarda pirinçten, yılda iki ya da üç kez hasat yapılarak, bol ürün alınabilir. Ancak o zaman da bitki daha büyük özen ister. Bilindiği gibi pirinç sıcağı seven bir bitkidir (25-30 C). Ama sıcağı sevdiği kadar suya da ihtiyacı vardır. Pirinç ekicisinin ana sorunu da işte bu sulama işlemidir.
Bir tepenin yamacında ya da bir vadide taraçalar halinde açılan pirinç tarlaları alçak toprak duvarlarla çevrilir ve bu duvarların üstüne de dar yollar açılır. Bu duvarlar toprağın üzerinde yaklaşık yirmi santimetre kalınlığında bir su tabakasının uzun süre kalmasını ve pirincin olgunlaşma döneminde toprağın daha iyi korumasını sağlar. Pirinç için gerekli olan su, ya çevredeki bir ırmaktan ya da yağmur sularını toplamak amacıyla tepelere kurulan su depolarından alınır. Tarlaya kanallarla yollanan suyun miktarı çeşitli vanalarla ayarlanır. Irmakların suyu cbostan dolapları» ya da pompalarla çekilir. Pirinç fideliklere ekilir. Ekimden birkaç gün sonra boyu yirmi santimetreyi bulduğu zaman tek tek toplanarak su ile kaplı tarlaya ekilir. Üç ay sonra pirinç havzası kurumaya bırakılır, aradan bir ay geçtikten sonra da pirinç el ile toplanır. Çünkü bu sulu tarlada makine kullanmak çok güçtür.