Hakikat, asıl manasında kullanılan lafızdır. Yani bir işin doğrusu, gerçek, gerçeklik anlamına gelir. Diğer bir ifade ile hakikat; bir şeyin aslı ve esası, mâhiyeti, bir kelime neyi anlatmak için konulmuşsa, bu kelimenin o manada kullanılması demektir. Hükmüne gelince, lafız ile sabit olan mananın yerinde kullanılmasıdır, bu da mananın inkâr edilememesidir. Mesela, “eb” lafzı baba anlamındadır. Buna göre “eb, bu anlamda değildir” diyemeyiz. Yada “el” kelimesinin, bilinen uzuv mânâsında kullanılması gibi.