Nebi lügatta “haberci” anlamına gelen Arapça bir kelimedir. Çoğulu Enbiyâ‘dır. Nebi; kendisine Yüce Allah’ın vahyi gelen Peygamberdir. Bu Peygamber daha önceki bir Peygamberin şeriatına göre hareket eder. Zira kendisine suhuf veya kitap, yani yeni bir şeriat verilmemiştir. Tekrar belirtmek gerekirse, Nebi; kendisine kitap ve şeriat verilmeyen Peygamberdir. (Hz. Salih, Hz. İsmail, Hz. Süleyman (a.s.) gibi.
Bu sebeple Resul kelimesi ile Nebi Kelimesi arasında fark vardır. Resul, kendisine kitap ve yeni bir şeriat verilen Peygamberdir. Mesela Hz Musa, İsa, Davud ve Hz. Muhammed (S.A.V.) Resul, Hz. Zekeriyya, Hz. Yusuf Nebidir.
Her resul bir nebi olduğu halde her nebiye resul denilmez. Kur’an-ı Kerim’de nebi ve bilhassa çoğulu olan Enbiya kelimesi çok tekrar edilir. Nebilik son peygamber Hz. Muhammed (S.A.V.)’le birlikte kesilmiştir. Bundan sonra hiç kimse nebi, resul veya peygamber olduğunu söyleyemez. Bunu iddia ederse açık bir yalan söylemiş sayılır. Kıyamet kopacağı sırada yeryüzüne inecek olan Hz İsa ayrı bir şeriat getirmeyecek, vahy ve hüküm koymayacak ve Hz Peygamberin şeriatıyla amel edecektir. Bu sebeple Hz İsa’ya son peygamber denilmez. Kur’an ve hadislerde Nebilerin isimleri belirtilmiştir. Ayrıca sayısını tam olarak yalnız Allah’ın bileceği nice nebiler gelip geçmiş, ümmetlerini İslam dinine çağırmışlardır. Peygamberimize aynı zamanda Hâtemül Enbiya; “Nebilerin sonuncusu” denilir.