Abdest, ibadetlerden bilhassa namazdan önce belli bir tertip dâhilinde bazı uzuvları yıkayıp bazılarını da mesh etmek suretiyle yapılan temizliktir.
Diğer bir şekli, İslâm’da bazı ibâdetlerin yerine getirilmesi için yapılan ve bizzat kendisi ibâdet olan temizlenmeye Abdest denir. Şafii mezhebine göre Abdestin farzları altı tanedir. Bunlar;
1- Niyyet etmek. Abdest almak isteyen kimse, badesin ya’nî abdestsizliğin kaldırılmasına niyyet eder. Niyyet, yüzü yıkarken yapılır. Daha önce yapılırsa sahih olmaz. Niyyet kalb ile yapılır, dil ile söylenmesi de sünnettir.
“Neveytü rafal-hadesi ya’nî (abdestsizliği kaldırmaya niyyet ettim) şeklinde niyyet edilebilir. Bu niyetin sadece Türkçesini söylemek de kâfidir.
2- Yüzü yıkamak. Yüzün uzunluğu, saç bitiminden çene kemiğinin altına kadardır. Eni ise, iki kulak memes ara-sında kalan kısımdır. Yüzde bulunan hafif sakal, kirpik, bıyık, favori ve dudak altındaki kılların hem altını hem oe| tünü yıkamak gerekir. Gür olan sakalın sâdece dışını u mak kâfidir. Hafif sakal, karşıdan bakıldığında altındaki t< görüldüğü sakaldır. Gür sakal ise, karşıdan bakıldı daki tenin görülmediği sakaldır.
3- Kolları dirseklerle beraber yıkamak. Kol, parmak uçlarından dirseğe kadardır, Dirsek de daNkhr Aviev te başlarken ellerin yıkanması kafi değildir, Yüzü yıkadıktan sonra kollan yıkarken de, eleri yıkamak gerekir.
4- Başın, ten veya saçından bir kısrmru mesh etmek, Bir kıl veya başın teninden bir kıl kadarını kâfidir. Başın tamamını meshetmek ise, sünnettir
5- Ayakları, yandaki aşık kemikleriyle beraber yıkamak. Parmakların arasını ve ayaktaki yarıkları yıkamak da farzdır. Ayak üzerinde ve tırnaklar altında bulunan; yy/i. altına geçirmeyen kir ve benzeri şeyleri de gidermek lâzımdır. Parmak aralarına, hilâlleme yapmadan su ulaşmıyorsa., hilâllemek de gerekir.
6- Tertîb üzere abdest almak. Ya’ni sıra ile yüzü, kolları yıkamak, başı meshetmek, sonra ayakları yıkamak. Ancak denize, göle girip çıkan kimse, abdeste niyyet ederse abdesti sahîh olur, tertip aranmaz.