Efdaliyet, faziletçe üstünlük. fazileti, iyiliği ziyâde olmak demektir. İslam dininde, insan cinsi, melek cinsinden daha efdaldir. Ancak üstünlük açısından ele alırsak, yaratılmışların en efdali şüphesiz peygamber efendimiz Hz. Muhammed (as) dir…
Sonra ulul-azm peygamberler, sonra rasûl olan peygamberler, sonra nebî olan peygamberler, sonra sırasıyla meleklerin önde gelenleri olan Cebrâîl (as), Mîkâîl (as), tsrâfîl (as) ve Azrâîl (as). Sonra cennet’in hâzin’i (sorumlu meleği) Rıdvan, cehennemin hâzini Mâlik, Hamele-i arş (arşı taşıyanlar), Kerûbiyyûn (arşın etrafını çevreleyen ve etrafında tavâf yapan melekler), sonra diğer avâm melekler, sonra sahâbelerin ileri gelenleri, sonra da kalan avâm beşerdir. (Beycûrî aiei-cevhen» s. 132 -146)
Bu ümmetin en efdali ise, cennetle müjdelenen aşere-i mübeşşere’den Hz. Ebu Bekr (ra), sonra Hz. Ömer (ra), sonra Hz. Osman (ra), sonra Hz. Ali (ra), sonra aşereden diğer altısı olan; Talha, Zübeyr, Abdurrahman, Sa’d, Saîd ve Ebu Ubeyde (ra) dir.
Ancak bu altı sahâbenin kendi aralarındaki efdaliyyeti ile ilgili herhangi bir rivâyet yoktur.
Bu sahâbelerden sonra efdaliyyet, kalan diğer sahibelerindir. Sahibelerden sonra efdaliyyet tâbiînin, sonra tebe-i tâbiîn olanlarındır. Bundan sonra, insanlar kendi takvâlanyla orantılı olarak efdaliyyet kesbeder.
Ulul Azm Peygamberler
İnanılması farz olan husûslardan biri de aşağıda ismi bulunan peygamberlerin diğer peygamberlerden daha efdal olduğu husûsudur.
Kavimlerinden gördükleri ezâ ve cefâ üzerine yeterince azim gösterip sabrettikleri için bu peygamberlere Ulûl-azm denmiştir.
Bu peygamberlerin efdaliyyet sırası şu şekildedir.
1- Hz. Muhammed (as)
2- Hz. İbrahim (as)
3- Hz. Musa (as)
4- Hz. İsa (as)
5- Hz. Nuh (as)