Hadis, Hz. Peygamber (s.a.s)’in sözleri, fiilleri, takrirleri ile ahlâkî ve beşerî vasıflarındarı oluşan sünnetinin söz veya yazı ile ifade edilmiş şekli. Bu mânâda hadis, sünnet ile eş anlamlıdır.
Hadis kelimesi, “eski”nin zıddı “yeni” anlamına geldiği gibi, söz ve haber anlamlarına da gelir. Bu kelimeden türeyen bazı fiiller ise haber vermek, nakletmek gibi anlamlar ifade eder.
Sahih Hadis ise, ameli gerektiren yani kendisiyle amel etmek vacib olan makbul hadis demektir. Diğer bir değişle sahih hadis, Ravi ve senet itibariyle kesinlikle şüphesiz gelen hadisler demektir.
Hadis usulü alimlerinin ittifaklı olarak yaptıkları tarife göre sahih hadis; “Şazz ve illetli olmayarak, isnadı Rasûl-i Ekrem’e veya Sahabeden yahut daha sonrakilerden birine varıncaya kadar adâlet ve zabt sâhibi kimselerin yine kendileri gibi adâlet ve zabt sahibi kimselerden muttasıl senedlerle rivayet ettikleri hadistir”
Hadiis rivayetlerinde gösterilen titizlik ve verilen önem, zamanla hadîs naklini başlı başına bir ilim dalı haline getirdi. Bu ölçü ve titizliğe önem vererek hadîs-i şerif nakledip tedvîn eden ve kitaplaştıran bir çok büyük âlim yetişti. Sadâkat, takvâ ve güvenilirlikleri herkes tarafından kabûl edilen bu muhaddis âlimler bir çok hadîs kitabı tedvîn etti.
Eğer hadîs usûlü’nün kaynak kitapları araştırılırsa, bu gerçek apaçık şekilde görülecektir.
Tedvîn edildiği asırlardan günümüze kadar, ümmetin müctehid ve âlimleri tarafından kabûl edilen bu sahih hadîs kitaplarının en önemlileri şu altı kitaptır.
1 – Buhârî
2 – Müslim
3 – Tirmizî
4 – Nesâî
5 – İbn-u Mâceh
6 – Ebu Dâvûd
Bunların dışında, îmâm Mâlik, İmâm Şâfiî ve İmâm Ahmed bin Hanbel (ra) gibi âlimler tarafından te’lîf edilen ve sahîh hadîs içeren bir çok müsned (isnâdlı hadîs içeren) kitab da vardır.