Hazreti Ömer radıyallahu anh’ten şöyle anlatılır:
Peygamber aleyhisselâma bir kısım esirler getirildi. Aralarında bir kadın esir, bir şeyi arar halde telâş içerisinde koşuyordu. Esirlerin arasında bir çocuğu bulur bulmaz onu bağrına bastı ve emzirmeye başladı.
Bunun üzerine Peygamber aleyhisselâm::
— Bu kadının evlâdını ateşe atmasını düşünebilir misiniz? diye sordu.
Biz de:: .
— Hayır, vallahi, atmamaya gücü yettikçe atmaz, dedik. Peygamber aleyhisselâm:
— İşte, Allahü Teâlâ, bu kadının çocuğuna karşı olan merhametliliğinden kullarına karşı daha merhametlidir, buyurdu. (Buharî, Müslim)