RÜ’YA-I SÂDIKA
Doğru ve görüldüğü gibi çıkan rüya. Buna “rüyâ-ı sâliha” da denir. Bunun zıddı, Kur’ân tabiriyle “edğasü ahlam-karışık düş”dür.
İnsan yaratılışı itibariyle, uyurken uyanıkmış gibi bazı olaylar yaşar. Bunlar ya gündüzleyin uyanık olduğu sırada etkisinde kaldığı hususlar olabilir veya bir hikmete dayalı olarak görülen rüyalardır. Bunlar gerek sadık rüya olsun gerek edğas olsun bu iki çeşit rüya hakkında bilgi vermektedir: “Allah Teâlâ, insanların Levh-i Mahfuz’daki durumlarını bilen bir grup meleği rüya işiyle görevlendirmiştir. Görevli melek Levh-i Mahfuz’dan aldığı durumları bir takım olaylar ve şekiller haline sokarak ilgili insanın rüyasında kalbine yerleştirir; ki o kimse için bir müjde veya uyarı ya da kınama değerinde olsun. Böylece hikmetli, yararlı veya sakındırıcı bir faaliyet gösterilmiş olur. İlgili melek bu gayret içinde iken, şeytan da insana karşı duyduğu kin ve husumetten dolayı onu uyanık iken rahat bırakmak istemediği gibi, uyku âleminde de rahat bırakmak istemez. Ona bir takım hile ve tuzaklar kurmaktan geri durmaz. Şeytan, insanın rüyasını ifsad etmek üzere ya onu gördüğü rüya hususunda yanıltmak ister veya rüyasından gâfil olmasını sağlamaya çalışır.
Rüyalar genel olarak üzere iki kısma ayrılır:
1- Peygamberlerin ve onlara uyan salih mü’minlerin gördükleri rüyalar bu tür rüyalardır. Yusuf (a.s)’ın gördüğü rüya gibi (Yusuf 12/4). Mümin olmayanlar da bu tür rüyaları görebilirler. Yusuf sûresi 43. Ayetinde bildirilen, Firavunun yedi zayıf ineğin yedi semiz ineği, yedi cılız başağın da yedi olgun başağı yuttuğunu gördüğü rüyasıyla, Hz. Yusuf’un hapishanede iken iki mahpusun gördüğü rüyalar da bu tür rüyalardır (Haydar Hatipoğlu, Sünen-i İbn Mâce Terceme ve Şerhi, X, 89-90).
2- Kur’ân-ı Kerim’de, “edğasü ahlam (karmakarışık düşler)” (Yusuf, 12/44) diye bildirilen rüyalardır ki; şeytanın uyuyan kimseyle oynamasından, kişinin arzu ettiği veya etmediği bir şeyi çok konuşmasından veya arzulamasından kaynaklanan rüyalardır. Bu rüyalara itibar edilmez.
Rasûlüllah (s.a.s) Efendimizin rüyaları sadık rüyalardan idi. Aynı zamanda, ona rüyasında vahiy de gelirdi. İlk vahiyler ona “Sâdık Rüyalar” şeklinde gelmiştir. Buhârî’de Hz. Aişe (r.anha)’dan rivayet edilen bir hadis-i şerifte şöyle denmektedir:
“Rasûlüllah (s.a.s)’e vahyin ilk gelişi uykuda rüya-ı Sâliha (Sadıka) görmekle olmuştur. Rasûlüllah’ın gördüğü bütün rüyalar sabah aydınlığı gibi apaçık rüyalardı” (Tecrid-i Sarih Tercemesi, I,10). Rasûlüllah (s.a.s)’ın rüyasında her gördüğü aynen olurdu. Bu durum altı ay devam etmişti. Buhârî, İbn Hanbel, Taberanî ve Bezzaz’ın rivâyet ettikleri bir hadis-i şerifte Rasûlüllah (s.a.s):
“Salih (sâdık) rüya (mü’minin rüyası) peygamberliğin kırk altı cüzünden bir parçadır” buyurmuştur (Maamafih, “elli cüzden”, “yetmiş cüzden”, “kırk cüzden” diye gelen rivayetler de vardır (es-Suyûtî, Kıtful-Ezhâril-Mütenasira fil-Ahbaril-Mütevatira, Beyrut 1985, s. 174). Peygamberlik süresinin yirmi üç yıl devam etmiş bulunmasına göre, vahyin rüya-ı sâdıka olarak gönderildiği altı ay, peygamberlik süresinin kırk altı cüz’ünden bir parça olur.
Rasûlüllah (s.a.s)’e rüyâyı sâdıka olarak vahiy gelmesi ilk altı aydan sonra da kesilmemiştir. Bunun için Ashab-ı Kirâm, Rasûlüllah (s.a.s)’i uykusundan uyandırmaktan çekinirlerdi. Nitekim Buhârî’nin İmrân b. Husayn (r.a)’den rivâyet ettiği bir hadis-i şerifte Rasûlü Ekrem, ashabı ile bir gazadan dönerken bir vadide uyuyakalmışlar ve sabah namazını geçirmişlerdi. Kuşluk vakti Ashab uyanmış, Rasûlüllah (s.a.s) uyanmamıştı. İmran b. Husayn der ki: “Rasûlüllah uyuduğu vakit kendiliğinden uyanmadıkça uyandırmazdık. Zira biz uykusu esnasında kendisine (vahiy mi nazil olur, başka bir hal mi arız olur) ne olacağını bilmezdik” (Tecrid-i Sarih Tercemesi, II, 256)
Hadis, tefsir ve siyer kitaplarında Rasûlüllah (s.a.s)’in sâdık rüyalarından bir çokları nakledilmektedir. Bunlar maddî hayatta aynen meydana gelmiştir.
Müslim’in Enes b. Malik’den rivayetine göre Rasûlüllah (s.a.s) şöyle anlatmıştır:
“Bir gece ben uyuyan kimsenin gördüğü şekilde (yani rüyâda) kendimizi Ukbe b. Nâfi’in evinde imişiz gördüm. “Bize İbn Tâb hurmasından hurma getirdiler: Ben bunu, yükselmenin dünyada bizim için, ahirette akıbetin de bizim için olduğuna ve dinimizin tamamlandığına yordum” (Müslim, Rüya, 18).
Yine Müslim’in Ebû Musâ el-Eş’arî’den rivayetine göre de Rasûlüllah (s.a.s) şöyle anlatmıştır:
“Rüyada kendimi Mekke’den hurmalı bir yere hicret ediyorum gördüm. Bu yerin Yemame veya el-Hecer olacağını zannettim. Ama baktım Yesrib şehri imiş. Bu rüyamda kılıç salladığımı da gördüm. Kılıcın başı koptu. Bir de baktım bu, Uhud savaşı gününde mü’minlerin başına gelen musibettir. Sonra onu tekrar salladım ve en güzel şekline döndü. Bir de baktım bu, Allah’ın getirdiği fetih ve mü’minlerin bir yere toplanmasıdır. Bu rüyada bir takım inekler gördüm, Allah’ın yaptıklarının mutlak hayır olduğuna inandım. Baktım ki bunlar, Uhud gününde mü’minlerden bir cemaattir. Ve hayır ise Allah’ın sonradan getirdiği hayırdır ve Allah’ın bize sonradan Bedir gününde getirdiği sıdkın sevabıdır” (Müslim, Rüya, 20).
Rasûlüllah (s.a.s)’in vefatıyla vahiy, dolayısıyla vahiy olan sâdık rüyalar da kesilmiştir. Ama her mü’mine nasip olabilmesi mümkün olan sâdık rüyalar baki kalmıştır. Bu sâdık rüyalar ilham kabilindendir ve her mü’min bu çeşit rüyaları görebilir. Bunun için Rasûlüllah (s.a.s)
-Nübüvvetten ümmete yalnız mübeşşirat kalmıştır, buyurdu.
-Mübeşşirât nedir, ya Rasûlüllah? diye sorulduğunda;
-Sâlih rüyalardır, buyurdu (Tecrid-i Sarih Tercemesi, 4/34).
“Kıyamet yaklaşınca (ahir zamanda) mü’minin rüyası yalan çıkmaz” (İbn Mâce, Rüya; 9).
Sadık rüyalar yukarıdaki hadiste bildirildiği gibi sevindirici (mübeşşirat) olduğu gibi, ikaz edici de olabilir.
Abdullah b. Ömer (r.a)’den şöyle rivayet edilmiştir: “Rasûlüllah (s.a.s) sağlığında, Ashabdan birisi bir düş gördüğü zaman Resulullaha onu hikaye ederdi. Ben de bir düş görmek ve onu Rasûlüllaha arzetmek isterdim. O sırada ben çok gençtim. Ve Rasûlüllah (s.a.s) zamanının âdeti üzere mescidde uyurdum. Bir kere ben de rüyamda gördüm ki; iki melek beni yakalayıp benimle Cehenneme gittiler. Cehennem kuyu duvarı gibi (taşla) örülmüştü. Onun iki boynuz (gibi iki tarafı) vardı. Burada (Kureyş’ten) kendilerini iyice tanıdığım kimseler vardı. Bunun üzerine ben “Cehennemden Allah’a sığınırım” demeğe başladım. Bu sırada başka bir melek katıldı ve bana “korkma!” dedi. Ben bu rüyamı kardeşim Hafsa’ya anlattım. Hafsa da Rasûlüllah (s.a.s)’e arzetti. Rasûlüllah (s.a.s):
“Abdullah ne iyi adamdır! Fakat gecenin bir kısmında (kalkıp da) namaz kılmayı âdet edinseydi” buyurmuş. Bundan sonra ben gecenin az bir kısmı müstesna olmak üzere uyumadım” (Tecrîd-i Sarih Tercemesi, IV, 28-30).
Mü’minin göreceği sâdık rüyaların başında, Rasûlüllah (s.a.s)’i rüyasında görmesi gelir. Çünkü, onun rüyada görülmesi kesinlikle sâdıktır. Buhârî, Müslim, Tirmizi, İbn Mâce, İbn Hanbel ve Taberanî’nin rivâyet ettikleri bir hadiste Rasûlü Ekrem (s.a.s) şöyle buyurmuştur:
“Rüyasında beni gören, gerçekten beni görmüştür. Çünkü, Şeytan hiç bir şekilde bana benzer bir surete giremez” (es-Suyuti, Kıtful-Ezharil-Mütenasira, s. 171).
Sâdık rüyayı doğru sözlü kişiler görür ve bu kişilerin rüyası Cenab-ı Hakktan bir müjdedir (Müslim, Rüya, 6).
Sâdık rüyalar genellikle seher vakitlerinde görülür (Tirmizi, Rüya, 3; Dârimî, Rüya, 9).
İsmail KAYA