Hz. Peygamber’ın Kusur Aramayı Ve Övünmeyi Sevmemesi
Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem, içten gelerek dahi olsa bir insanı yüzüne karşı övmeyi sevmezdi. Bir gün mübarek huzurunda bir şahsın adı geçti. Orada bulunanlardan biri onu çok övdü. Bunun üzerine Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem: “Arkadaşının boynunu kestin” buyurdu ve bu sözü birkaç kere tekrarladı. Sonra, “Eğer birini övmek durumunda kalırsan, “Benim kanâatim böyle” de” buyurdu.”
Bir gün adamın biri, bir yöneticiyi övüyordu. Mikdâd (ra) da oradaydı. Yerden toprak alarak onun yüzüne serpti ve “Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem, insanları aşırı övenlerin yüzüne toprak serpin” buyurdu, dedi.” Bir keresinde Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem mescide geldi, orada bir kişinin namaz kıldığını gördü. Mihcen es-Sekafî (ra)’a: “Bu kim?” diye sordu. Mihcen onun adını söyledi ve çok övdü. Bunun üzerine Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem: “Bak, o bunu duymasın, yoksa mahvolur” Yani kalbinde böbürlenme ve gururlanma meydana gelir. Bu da onun manen mahvolmasma sebep olur, buyurdu.
Şair olan Esved b. Serî, bir gün Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem’in yüce huzuruna geldi ve; “Ben Allah’a hamd ve Hz. Peygamber’i övme babında birkaç şiir yazdım” dedi. Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem şöyle buyurdu: “Evet, Allah’a hamd iyi birşeydir.” Esved yazdığı şiiri okumaya başladı. Bu arada dışarıdan bir kişi geldi. Hz. Peygamber, Esved’i durdurdu. Gelen adam bir süre konuştuktan sonra çekip gitti. Esved, tekrar şiirini okumaya başladı. O kişi tekrar geldi. Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem Esved’i tekrar durdurdu. Bu birkaç kez tekrarlandı. Bunun üzerine Esved, “Bu kimdir ki, onun yüzünden beni tekrar tekrar durduruyorsunuz?” deyince Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem, “Gereksiz sözleri beğenmeyen biridir” buyurdu.”
Burada akla şöyle bir düşünce gelebilir: Hassan b Sabit (ra), Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem’in sevdiği bir şairdi. Onu minbere çıkartarak şiirlerini okutur ve dinlerdi. Bazan, “Ey Rabbim! Onu rûhü’l-kudüs ile destekle” buyururdu. Bu şiirler de Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem’i öven şiirlerdir, diyebiliriz. Ancak gerçek şudur ki, Hassan b. Sâbit’in şiirleri kafirlerin Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem’i yergilerine cevaptı. Araplar arasında şairlerin konumu o kadar önemliydi ki, onlar sözlerin büyüleyici etkisiyle istedikleri kişileri aşağılık hale getirir, istediklerini de insanların gözünde çok değerli ve şerefli biri haline getirirlerdi. Ibn-i el-Zeb’arâ ve Ka’b b. Eşref ve diğerleri gibi şairler, bu tarzla Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem’e zarar vermek istemişlerdi. Hassan (ra)’ın Hz. Peygamber sallallahu aleyhi vesellem’i övmesi, bunlara karşı bir reddiye mahiyetinde idi.