Vittorio Alfieri; 16 Ocak 1749 yılında İtalya’nın Asti Şehrinde dünyaya gelmiş ünlü İtalyan drama yazarıdır. Ünlü mimar Benedetto Alfieri’nin yeğenidir. Küçük yaşta babasını yitirince annesi tarafından yetiştirildi. 1766 tılına kadar kadar Torino Askeri Akademisi’nde okudu. Önce İtalya’nın birçok yerini, sonra Avrupa’nın görülmeye değer kültür merkezlerini dolaştı. Bu dönemde öğrenmiş bulunduğu Fransızcayla ilk eserlerini yazdı. (Philippe, Polynice). 1775 yılına doğru kesin bir bilinçlenmeyle hem Latincenin hem anadilinin büyük klasiklerini okumaya, inceliklerini öğrenmeye koyuldu; 1774-1787 yılları arasında tüm eserlerinin asıl özünü oluşturan 20 kadar tragedya (drama) yazdı. Bu arada Kontes d’Albany ile yaşadığı büyük aşk da hem eserlerine güçlü bir esin kaynağı oldu, hem çalışmasını düzene koydu, hem yaşamanın bütün verimini üretmesine elverişli bir mutluluk sağladı. Vittorio Alfieri, sevgilisiyle birlikte Paris’e yerleşti; o ara kocası ölünce dul kalan kontesle 1788 yılında evlendi.
1789 Devrimi’ni izleyen karışıklıklar sırasında İl Misogallo (Fransa’ya Karşı) adlı eserine konu olacak nefret, hınç ve yergi duygularıyla dolu olarak 1792 yılında Floransa’ya döndü. Ölümünden sonra eşinin ona yaptırdığı mermer lahit, bugün de büyük hayranlıkla seyredilen bir sanat eseri değerindedir (Floransa, Santa Croce Kilisesi). Politik yazıları, yergileri, deneme niteliği taşıyan parçaları zamanla değer yitirmiş görünürse de şiirsel oyunları, hem klasik tragedyanın konu ve düzence dikkatini taşır hem çağdaş bir dram olmanın sahne gücüne elverişlidir. Vita (Yaşam) adlı özyaşam kitabını, Giornali (Günlükler) 1774-1775 ve 1777 başlıklı notlarını, lirik şiirlerini tiyatro edebiyatına eklenmiş başka değerler saymak gerekir. Tragedyalarının onüçü ilkçağ mitoslarıyla tarihinden, biri Kutsal Kitap’tan, beşi orta ve yeniçağ tarihinden konu almıştır. Vittorio Alfieri 8 Ekim 1803 yılında İtalya’nın Floransa şehrinde öldü.
Vittorio Alfieri Başlıca eserleri
– Kleopatra (1774)
– Merope (1782)
– Saul (1782)
– Filippo II (1783)
– Polinice (1783)
– Antigone (1783)
– Octavia (1784)
– La Congizera des Pazzi (Pazzi’lerin Komplosu) 1789
– Marie Stuart (1789)
– Mirra (1789).