Samuel Barclay Beckett; 13 Nisan 1906 yılında İrlanda’nın başkenti Dublin yakınlarındaki Foxrock köyünde dünyaya gelmiş, çağdaş edebiyatın önemli yazarlarından biri olup oyun yazarı, romancı, şair ve eleştirmen’dir. Protestan bir ailenin oğlu olan Samuel Beckett, 1920’de Portora Kraliyet Okulu’na gittikten sonra, 1923 yılında Dublin’deki Trinity College’e girerek Roman dilleri öğrenimi gördü. 1928 yılında Paris’teki Yüksek Öğretmen Okulu’nda (École Normale Supérieure) İngiliz dili profesörü olarak görev aldı.
Bu dönemde, çağdaş roman ve öykü yazarları arasında önemli bir yeri olan İrlandalı yazar James Joyce ile tanışarak onun çevresine girmesi, Beckett’in yazarlık yaşamını önemli ölçüde etkiledi. 1930 yılında Dublin’e dönerek gene Trinity College’de Fransızca dersleri verdi. 1931’den sonra ise Londra’da yaşamaya başlayarak Fransa ve İtalya’ya yolculuklar yaptı. 1937 yılında Paris’e yerleşen Beckett, II. Dünya Savaşı sırasında bir yeraltı direniş grubuna katıldı. Naziler’den kaçmak amacıyla gittiği Fransa’nın güneyindeki Vaucluse’de gündüzleri tarım işçisi olarak çalışırken, geceleri Watt adlı romanını yazdı. Savaştan sonra İrlanda’da Kızılhaç Örgütü’ne gönüllü olarak yazıldı ve bir askeri hastanede çevirmenlik yapmak üzere yeniden Fransa’ya gelerek 1945’te Paris’e yerleşti.
Samuel Beckett, yazarlık yaşamının en verimli dönemi olan 1946-1950 yıllarında, yapıtlarını önce Fransızca yazıp, sonra İngilizce’ye çevirmeye başladı. Bu dönemde yazdığı Molloy (Molloy; 1951) Malone Meurt (1952; “Malone Ölüyor”) ve L’Innommable (1953; “Adlandırılamayan”) adlı roman üçlemesinde, etkisinde kaldığı düşünür Descartes’ın “Düşünüyorum, öyleyse varım,” felsefesinden hareket ederek, insanın benlik ve varoluş arayışlarını irdeledi. Beckett’in, ülkemizde de sahnelenen Godot’yu Beklerken (En attendant Godot; 1952) adlı oyunu, yazarın en çok tartışılan ve ona dünya çapında ün kazandıran yapıtıdır. Bu oyun ve bunu izleyen Sonu (Fin de Partie; 1957), Krapp’s Last Tape (1957; “Krapp’ın Son Bantı”), Küller (Embers; 1959), Mutlu Günler (Happy Days; 1961) ve Play (1963; “Oyun”) gibi sahne ve radyo için yazılmış oyunlar, II. Dünya Savaşı’ndan sonra Avrupa’da ortaya çıkan ve gerek biçim, gerek içerik açısından yerleşmiş tiyatro kurallarına karşı çıkan Uyumsuzluk Tiyatrosu’nun en çarpıcı örneklerindendir. Bu oyunlarda Beckett, acıklı olanı bir çeşit mizahla dile getirerek bir kara güldürü havası yaratmış, en aza indirgenmiş kişiler ve dekorla, insanın amaçsız ve anlamsız bir evrendeki umutsuzluğunu, başkalarıyla iletişim kuramamasından kaynaklanan yalnızlığını aktarmaya çalışmıştır.
Sözsüz Oyun (Acts Without Words; 1959) adlı dizi ve Come and Go (1967; “Gel ve Git”) gibi oyunları ise sözcüklerin en aza indirgendiği çok kısa yapıtlardır.
1970’te Nobel Edebiyat Ödülü Beckett’e verilmiştir. Samuel Beckett, 22 Aralık 1989 yılında Fransa’nın Paris kentinde ölmüştür.
Samuel Beckett Eserleri
Roman:
– Dream of Fair to Middling Women (1932; yayımlanması 1992)
– Murphy (1938)
– Watt (1945; yayımlanması 1953)
– Mercier ile Camier (1946; yayımlanması 1970)
– Molloy (1951)
– Malone Ölüyor (1951)
– Adlandırılamayan (1953)
– Acaba Nasıl? (1961)
Kurgu dışı:
– Proust (1931)
– Three Dialogues (Georges Duthuit ve Jacques Putnam ile) (1958)
– Disjecta (1983)
Kısa roman (novella) ve Öykü:
– Aşksız İlişkiler (1934)
– The Expelled (1946)
– The Calmative (1946)
– The End (1946)
– Hiç İçin Metinler (1954)
– Le Dépeupleur (1971)
– First Love (1973)
– Fizzles (1976)
– Compagnie (1979)
– Mal vu mal dit (1981)
– Worstward Ho (1984)
– Stirrings Still (1988)
Şiir:
– Whoroscope (1930)
– Echo’s Bones and other Precipitates (1935)
– Collected Poems in English (1961)
– Collected Poems in English and French (1977)
– What is the Word (1989)
Çeviri:
– Negro: an Anthology (Nancy Cunard, editör) (1934)
– Anna Livia Plurabelle (James Joyce, Fransızca çeviri Beckett ve diğerleri) (1931) Anthology of Mexican Poems (Octavio Paz, editör) (1958)
– The Old Tune (Robert Pinget) (1963)
– What Is Surrealism?: Selected Essays (André Breton) (çeşitli kısa parçalar toplamı)
Tiyatro:
– Eleutheria (1947; yayımlanması 1995)
– Godot’yu Beklerken (En attendant Godot) (1952)
– Sözsüz Oyun I (1956)
– Sözsüz Oyun II (1956)
– Oyun Sonu (Fin de partie) (1957)
– Krapp’ın Son Bandı (1958)
– Fragment de théâtre I (1950’lerin sonlarında)
– Fragment de théâtre II (1950’lerin sonlarında)
– Mutlu Günler (1960)
– Oyun (1963)
– Geliş ve Gidiş (1965)
– Soluk (1969)
– Ben Değil (1972)
– Bu Kez (1975)
– Adımlar (1975)
– Solo (1980)
– Beşik (1981)
– Ohio Doğaçlaması (1981)
– Felaket (1982)
– Ne Nerede (1983)
Radyo:
– Tüm Düşenler (1956)
– From an Abandoned Work (1957)
– Korlar (1959)
– Eski Şarkı (1960)
– Radyo Oyunu Taslağı I (1961)
– Radyo Oyunu Taslağı II (1961)
– Sözler ve Müzik (1961)
– Cascando (1962)
Televizyon:
– Söyle Joe (1965)
– Hayalet Üçlüsü (1975)
– …ama bulutlar… (1976)
– Quad I + II (1981)
– Nacht und Träume (1982)
Sinema:
– Film (1965)