İbrahim Hakkı Akyol; 6 Temmuz 1888 yılında Bulgaristan’ın kuzeydoğu kesiminde, Romanya sınırında, Tuna kıyısında bulunan Silistre şehrinde dünyaya gelmiş, Cumhuriyet döneminin ilk coğrafyacılarından biridir.
Türkiye’de çağdaş coğrafyacılığın kurucu öncülerinden biri olan İbrahim Hakkı Akyol, 1900 yılında İstanbul’a gelerek Galatasaray Sultanisi’ne girdi. 1908 yılında Maarif Nezareti’nden burs alarak İsviçre’ye gitti. 1908-1912 arasında Lozan Üniversitesi’nde fizik ve doğa bilimleri öğrenimi gördü. Balkan Savaşları başlayınca Türkiye’ye döndü. 1916 yılına kadar Kabataş ve Trabzon idadileriyle Galatasaray Sultanisi’nde fizik ve kimya öğretmenliği yaptı. 1916’da Ziraat ve Maadin Nezareti tarafından Almanya‘ya gönderildi. 1919’a kadar bu ülkede maden mühendisliği ve coğrafya öğrenimi gördü.
İbrahim Hakkı Akyol, yurda döndükten sonra 1923 yılında İstanbul Darülfünun’u Edebiyat Fakültesi’nde Tabii Coğrafya profesörü oldu. 1936’da aynı fakültenin Fiziksel Coğrafya Bölümü Başkanlığına getirildi. Türkiye’nin çeşitli yörelerinde ilk jeomorfolojik ve klimatoloji (iklimbilim) araştırmalarını başlattı. Türk Coğrafya Kurumu’nun kurucu üyeleri arasında yer aldı. İbrahim Hakkı Akyol 19 Haziran 1950 yılında İstanbul’da vefat etti.
İbrahim Hakkı Akyol eserleri
– Geyve Civarında Yılanda Heyelanı (A. Müştak ve A.Ma-lik ile, 1921);
– Umumi Coğrafya (Galvedes ve Maurett’ten çeviri, 1922);
– Tepeköy Torbalı İzmir Zelzelesi (H. N. Pamir ile, 1929);
– İzmir Civarının Bünyesine Ait Tetkikler (E. Chaput ile, 1930);
– Ankara Civarında Suların Cereyanına ve Onlardan İstifadeye Dair Lügatçe (1939);
– Umumi Coğrafya (1940);
– Tanzimat Devrinde Bizde Coğrafya ve Jeoloji (1940);
– Mevzii Coğrafya (1941);
– 31 Birincikânun (1939);
– Erzincan Yer Depremi (1942);
– Umumi Coğrafyaya Giriş (1951).