Ahmet Lütfi Efendi; 1817 yılında İstanbul’da dünyaya gelmiş Osmanlı tarihçisidir. Babası Nalıncı esnafından Mehmet Ağa’dır.
Ahmet Lütfi Efendi, 1828 yılında Hendesehane-i Berri’ye girdi, asker olmak istemediğinden ayrılıp Amcazade Hüseyin Paşa Medresesi’ne geçti; Arapça, Farsça ve din eğitimi gördü. 1831 yılında medrese öğrenimini tamamladıktan sonra çeşitli din görevlerinde bulundu. 1841 yılında İlmiye sınıfından ayrılıp Sadaret Mektubi Kalemi’nden başlayarak Vidin ve Niş bayındırlık kurulu ve Zaptiye Nazarlığı yazıcılıkları gibi görevlere atandı.
Meclis-i Maarif üyesiyken devlet gazetesi Takvim-i Vekayi’nin haftada bir düzenli çıkarılması sorumluluğunu üstlendi, asıl görevi vakanüvisliğe buradan geçti. 1869 yılında Vakanüvisilikten ayrılınca yeniden ilmiye sınıfına girdi, 1876 İstanbul Kadılığı, 1881 yılında Anadolu Kazaskerliği payelerine yükseldi. Din ve devlet görevlerinin yanı sıra şiirleri ve özellikle de Lütfi Tarihi adlı eseriyle ün kazandı. Bu eseri yazarken kendinden önce vakanüvis olan Cevdet Paşa’ nın derleyip kendisine aktardığı notlardan yararlandı. Bu bakımdan kapsadığı zaman açısından Lütfi Tarihi, Cevdet Tarihi’nin devamı niteliğindedir. 15 ciltlik Lütfi Tarihi (8 cildi yayımlandı gerisi yazma olarak TTK kütüphanesinde) 1826-1876 arası olaylarını anlatır. Bu dönemde Takvim-i Vekayi’de yayımlanan konu özetleriyle resmi yazışmaları temel alır, araştırma ve incelemeye dayanmaz. Cevdet Tarihi’nin yanında basit kalır. Yine de belgesel niteliği nedeniyle anlattığı yıllar için önemli bir kaynaktır.
Ahmet Lütfi Efendi diğer eserleri: Lugat-i Kamus (53 bin sözcük eksik baskı), Gazalî’den çevirdiği Tefhimü’l Muteallim (Öğrenciye Bildirme), Robenson Tercümesi ve şiirlerini topladığı Divançe.