Memleket; bir devletin, bir hükümdârın yönetimi altında bulunan yer, ülke, il, şehir, kasaba, belde, yöre, bir kimsenin doğup büyüdüğü yer gibi anlamlara gelir. Ayrıca ülke; iklim, üretim, tarım, sanâyi vb. ortak yönleriyle ele alınan bölge demektir. İşte memleket kelimesi ile ilgili cümleler.
– Annemden mektup aldım / Memlekette gibiyim. (C. S. Tarancı)
– Kendi gök kubbemiz altında bu bayram saati / Dokuz asrında bütün halkı, bütün memleketi / Yer yer aksettiriyor mâvileşen manzaradan. (Y. Kemal)
– Anadolu kadınları redif, ihtiyat, müstahfaz adlarıyle evlerinden alınan, bir daha memleketine dönemeyen erkeklerine ağlıyorlardı. (A. H. Tanpınar)
– Bütün memleketin kadınları bugün, en fakiri bile, beyaz giymişler, beyaz örtünmüşler. (H. E. Adıvar)
– İşte Kırım gibi koca bir memleketin harâbına bu vezîrin sû-i tedbîri sebep olmuş. (F. Reşat)
– Memleketin dâhilinde iktidara sahip olanlar, gaflet ve dalalet ve hatta hıyanet içinde olabilirler. (Atatürk)
– Yarın memleketime gidiyorum.
– Memleket isterim / Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun. (C. S. Tarancı)
– Sıcak memleketlere yaklaşınca kendisini bir durgunluk aldı. (R. H. Karay)
– Memleket hasreti artık yüreğimi yakmaya başladı.
– O zaman gördü ki küçük çocuk, memleketlisi minimini yavru ağlıyor… (R. H. Karay)
– Bir çetin bilmece sorsan paşadan / Söylemem memleket bağışlamadan / Mutlakā İzmir’i isterim anne. (K. Kamu)
– Memleketliler bir mektep yapılmasını istiyorlar. (Ş. Sâmi)
– İklim ve üretim bakımından ele alınan bölge: “Lübnan; portakal, turuncu, hurma ve muz memleketiydi. (R. H. Karay)
– Benim atalarım bu memleketin öncüleriydi.
– Sâhipsiz olan memleketin batması haktır / Sen sâhip olursan bu vatan batmayacaktır. (M. Âkif)
– Kolayca hatırıma gelen memleket ismi Berlin. (P. Safâ)