Baklagillerin Astragalus cinsini oluşturan gevenin, özellikle Asya’nın kurak ve yarı kurak bölgelerinde kendiliğinden yetişen 1.000’den fazla türü vardır. Tıpta özellikle ana vatanı Çin olan Çin Geveni kullanılmaktadır. Geven bitkisinin bazıları otsu, çoğu da çalı görünümünde olan bu kısa boylu, dikenli bitkiler toprağın üzerinde yastık gibi kümeler halinde gelişir. Bileşik ve tüysü yaprakların arasında öbekler oluşturan çiçeklerinin rengi türlere göre beyaz, sarı, mor ya da pembedir.
Türkiye’nin özellikle dağlık yörelerinde çok bol bulunan bu bitkilerin öbür baklagillerinki gibi badıç biçiminde olan meyveleri yenmez. Buna karşılık gövdedeki çatlaklardan sızan beyaz ya da sarımsı yapışkan sıvı değerli bir zamktır. Kitre denen bu zamk gövdede açılan çiziklerden toplanır ve havayla karşılaştığında ince çubuklar, kıvrık şeritler ya da değişik biçimli küçük topaklar halinde katılaşır. Özellikle Türkiye, İran, Afganistan ve Kafkasya’daki bazı geven türlerinden elde edilen kitre zamkının eczacılıkta, boya, dokuma ve kâğıt sanayilerinde geniş bir kullanım alanı vardır, Ekenomik değerini bu zamka borçlu olan geven, dikenleri ateşte yakılıp gövdesi suda yumuşatıldıktan sonra hayvan yemi olarak da kullanılır.
Geven otu bağışıklık sistemi üzerinde pozitif yönde bir işlev görüyor. Geven otunun içeriğinde bulunan; kolin, asparagin ve gliserizin sayesinde virüs ve bakteri gibi mikroorganizmalar insan vücudundan uzaklaştırılabiliyor. Bu bitkinin en yaygın kullanım sebebi hastalıklara karşı önceden direnç kazanabilmektir. Geven otu bitkisinin başlıca kullanım alanları; kalp ve damar rahatsızlıkları, idrar söktürücü, hormonal rahatsızlıklar ve halsizliktir.