Almatı (Alma Ata); Sovyetler Birliği’nde, Kazakistan Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti’nin eski başkentidir. Almatı nüfusu 2017 yılına göre 2.000.900 olup yüzölçümü 682 km², para birimi ise Kazak Tengesi (KZT)’dir. Almata’nın resmi dili Kazakça ve Rusça’dır. Almatı, Kazakistan’ın güneydoğu bölümünde, Isık-Kul’un (Isık Göl’ün) kuzeyindedir. Türkistan-Sibirya (Turksib) Demiryolu üzerinde, federal başkent Moskova’nın 3.218 km doğu-güneydoğUsundadır. Sovyet Orta Asyası’nın en önemli kentlerinden biri, Kazakistan’ın yönetim, ağır endüstri (endüstri makineleri, metalürji, demiryolu ve kereste fabrikaları, pamuklu ve yünlü dokuma, sigara, şarap, sebze ve meyve konserveleme, et işleme), kültür (S.M. Kirov Üniversitesi, 1934; Kazak Bilimler Akademisi, 1945; teknik enstitüler, konservatuar, tiyatro, film stüdyoları) merkezidir. Çağdaş kentsel gelişimi, çevresini kuşatan (özellikle güneyini) yoğun sebze, meyve bahçeleri, hemen gerisinde yükselen Aladağları’nın pitoresk görünümüyle, ülkenin en güzel kentlerinden biridir. Jeolojik açıdan, deprem, toprak kayması gibi riskli bir alanda kurulu olduğundan 1970’lerde gerçekleştirilen setleme işlemi, tehlike olasılığını büyük ölçüde azaltmıştır. Kent nüfusunun % 75’ini Kazaklar, Ruslar, geri kalanını Beyaz Ruslar, Ukraynalılar, Özbekler, Kırgızlar ve Almanlar oluşturur.
Almatı Tarihi
Almata adlı eski bir Kazak yerleşiminde, Ruslar tarafından kurulan Vemi Kalesi (1854), kentin çekirdeğini oluşturdu. 1887, 1910 depremleri, 1921 toprak kayması can ve mal kayıplarına yol açtı. 1917 Ekim Devrimi’ne kadar Semireçye Askeri Bölgesi’nin merkezliğini yaptı. 1927’de, adı Alma-Ata olarak değiştirildi; 1929’de başkent konumu kazandı. Türkistan-Sibirya Demiryolu’nun hizmete girmesi (1930), İkinci Dünya Savaşı’nın çıkması üzerine, Avrupa Rusyası’ndan sökülen fabrikaların Kazakistan’a taşınması, ticaret ve endüstrinin hızla gelişmesini sağladı.