I. Ahmet döneminde veraset sisteminde yapılan değişiklikle şehzadeler arasında büyük ve akıllı olanın tahta geçtiği Ekber ve Erşed sistemi uygulanmaya başlanmıştır. Böylece şehzadelerin yönetici olarak illere gönderildiği sancak sistemi sona ermiştir. Sancak sistemi ile yönetimde tecrübe kazanan şehzadeler Ekber ve Erşed sistemi ile sarayda kalmaya başlamışlardır. Halktan ve yönetim tecrübesinden uzak olarak tahta çıkan şehzadeler padişahlık dönemlerinde sıkıntı yaşamışlardır.
Ekber en büyüğü, Erşed en olgunu demektir. Ekber ve Erşed (Erşet) Sistemi, Osmanlı Devleti zamanında en yaşlı ve en olgun (bilge) hanedan üyesinin başa geçirildiği sisteme verilen isimdir.
Osmanlı Devleti kuruluşundan itibaren padişahlık ile yönetiliyordu. Padişahlık babadan oğula geçmekteydi. Şehzadeler, yönetimde tecrübe kazanması amacıyla yetiştirilmek için sancaklara gönderilirdi.
Şehzadelerin sancaklarda siyasi güç kazanmalarını engellemek ve merkezî otoriteyi güçlendirmek için I. Ahmet Dönemi‘nde (1603-1617) bu sisteme son verilerek Ekber ve Erşed Sistemi‘ne geçildi.
Celali ve kapıkulu isyanları, şehzadelerin çocuk yaşta olması ve Avusturya ile yaşanan savaşlardan dolayı III. Mehmet’ten sonra sancaklara şehzade gönderilememiştir. III. Mehmet sancak sisteminden tahta gelen son padişahtır. I. Ahmet sancak sisteminden gelmeyen ve ilk defa çocuğu olmadan tahta çıkan padişahtır.