Akhisar; Ülkemizin Manisa İli’ne bağlı bir ilçe’dir. Manisa’nın il merkezi dışında nüfusu en yoğun olan ilçelerinden ikincisi olan Akhisar yüzölçümü 1754 km², 2018 yılına göre nüfusu 171.381’dir. 1 bucağı (Palamut) ve 91 köyü vardır.
Akhisar İlçesi; Manisa’nın 52 km kuzeyinde yer alıp, İzmir kent merkezine (Konak) 90 km, kuzeyindeki Balıkesir iline ise 86 km uzaklıktadır. İlçenin doğusunda Gördes, güneyinde Gölmarmara, güneybatısında Saruhanlı, kuzeybatısında Kırkağaç ve Soma, kuzeydoğusunda Sındırgı ilçeleriyle çevrilidir.
Akhisar, İzmir Limanına 92 km, Adnan Menderes Havalimanı’na 110 km uzaklıktadır. Kent İstanbul-İzmir karayolu üzerinde İzmir’den 80, Bandırma’dan 190, İstanbul’dan da 470 kilometre uzaklıktadır. Aynı zamanda Bandırma-İzmir ve Ankara-İzmir demir yolları üzerindedir. Akhisar çevresindeki ilçeleri birbirine bağlayarak bölgede kavşak konumundadır.
Gediz Çöküntü Havzası’nın uzantısı olan Akhisar Ovası ve çevresindeki yükseltiler, ilçe topraklarını oluşturur. Kuzey Demirci Dağları (Simav Dağı, 1.800 m), Görenez Dağı (Yayla Tepesi, 1.280 m), batıdan Yunt Dağları (Nemrutkale Tepesi, 1.075 m), güneyde Çaldağı (Aysekizi Tepesi, 1.034 m), doğuda Göldağ (1.280 m) önemli yükseltilerdir. Sözü geçen dağlarla çevrelenen Akhisar Ovası (yüzölçümü 2.400 km2, uzunluğu 55-25 km, genişliği 25-45 km), alüvyonlu (lığlı) topraklarıyla, Türkiye’nin en verimli ovalarından biridir. Ovayı sulayan (Gediz’ in kollarından Gördük Çayı ile Gördes Çayı ve Kayacık Deresi başlıca ırmaklardır. Güneyde, Gölmarmara ve Salihli ilçeleri sınırları içinde kalan Marmara Gölü’nden (34 km2) tarım alanlarının sulanmasında yararlanılır. Karasal etkilere açık Akdeniz ikliminin gözlendiği ilçede, yazlar sıcak ve kurak, kışlar serin ve yağışlıdır. Yıllık ortalama sıcaklık 16°C, yağış tutarı 630 mm’dir. Bitki örtüsü (dağların yamaçları, karaçam, kızılçam, meşe ormanları; daha aşağı kesimler zeytinlikler, maki topluluklarıyla kaplıdır) zengindir. Ekonomi, tarım (buğday, arpa, mısır, nohut, mercimek, pamuk, tütün, ayçiçeği, üzüm, zeytin, şeftali), hayvancılık (koyun, kılkeçisi, arıcılık, kümes hayvancılığı), küçük endüstri (besin, tuğla-kiremit, demir-döküm, oto karoseri, onarım, tarımsal araç-gereç) etkinliklerine dayanır. İlin en büyük tütün ve zeytin üreticisidir. Tütün dünya piyasalarında, Akhisar tütününün önemli bir yeri vardır. Cumhuriyet döneminin ilk ulusal bankalarından biri olan Akhisar Tütüncüler Bankası ilçede kurulmuştur. Kendi adını taşıyan ovada Gördük Çayı’nın sol kıyısında, deniz düzeyinden 106 m yükseltide kurulu olan ilçe merkezi, il merkezine 47 km uzaklıktadır. Balıkesir-Manisa kara ve demiryolu, ilçe merkezinden geçer.
Akhisar İlçesi Tarihi
İlçenin ilkçağdaki adı Thyateira idi. O zamanlar ovayı gören bir tepenin yamaçlarına kurulmuşken giderek ova yönüne doğru gelişti. İlkçağdaki kent kalesinden günümüzde iz ulaşmamıştır. Akhisar, 14. yüzyıl başlarında Osmanlı egemenliğine girdi. 15 Haziran 1919’dan 6 Eylül 1922’ye kadar Yunan işgali altında kaldı. Yunanlılar tarafından yakılıp yıkılan ilçe, Cumhuriyet döneminde geniş çapta onarım gördü, bayındır duruma getirildi.
Akhisar İlçesi Tarihsel Eserler
İlçenin Osmanlılardan kalan ve mimarlık değeri pek fazla olmayan eserlerinden başlıcaları Ulu Cami (Fethiye Camisi de denir); Gülruh Sultan Camisi (1508’de yapılmıştır); Paşa Camisi, imareti ve Hamamı; Emetli Camisi, Yeni Hamam, Zeynelzade Kitaplığı.