Teyemmüm, lugatta ‘kasıt’ demektir. Dinen, temiz olan toprak cinsinden bir şey ile hadesi gidermek, namaz kılmak için veya ancak abdestli iken yapılabilecek bir ibadete niyet ederek yapılan bir iştir. Diğer bir ifade ile; su bulunmadığı, yahut su bulunduğu halde kullanmaya güç yetmediği halde toprakla yapılan temizliğe teyemmüm denilir.
Teyemmümün şartları şunlardır;
1. Temiz su bulunmamalıdır veya bulunsa bile hastalık gibi bir engelden dolayı kullanılmasının sakıncalı olmasıdır.
2. Namaz kılmak gibi bir niyetle olmalıdır.
3. Temiz toprak, kum, horasan (kiremit tozu), mermer, madem taşı, kiremit veya tuğla ile yapılmalıdır. Kuruduğu takdirde çamur ile de teyemmüm yapılır.
4. Kan akması gibi taharete engel bir hal olmamalıdır.
5. Yüzde ve kollarda meshetmeye engel bir durum olmamalıdır. Yüz ile kollar tamamen meshedilmelidir.
Teyemmümün farzları ikidir;
1. Niyet etmek
2. İki darp ile mesh etmek temiz bir toprağa elleri bir kere vurup yüzü, ikinci vuruştan sonra kolları dirseklerle beraber mesh etmektir.