Etbaut Tabiin Hadis ilminde, tâbiîler devrine yetişen, onlarla görüşen ve onlardan ilim alan Müslümanlardır. Diğer bir ifade ile Etbauttabiin, Peygamber Efendimiz Hz Muhammed (sav)’e iman etmiş olarak tabiînden bir veya birkaçıyla karşılaşan ve Müslüman olarak ölen kimseler demektir. Etbaut Tabiin, sözlükte tâbiîlerin arkasından gelenler manasındadır. Bu bakımdan tâbiîlere sahabe çocukları denecek olursa, etbâu’t-tâbiîlere de sahabe torunları demek mümkündür.
Bu tabir ilk gününden itibaren Ümmet-i Muhammediyye’nin, bizzat Resulullah (s.a.s)’in mübarek ağızlarıyla hayırlılığını bildirdiği ilk üç neslin üçüncüsüdür. Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur;
“İnsanların en hayırlısı benim asrım(daki ashabım)dır. Sonra onlara yakın olan (Tabiîn)lerdir. Sonra da onlara yakın olan (Tebe-i Tabiîn)lerdir.”
“Benim ashabımın, sonra onların ardından gelen (Tabiî)lerin, sonra da bunların ardından gelen (Tebe-i Tabiî)lerin değerini takdir etmek bakımından benim hakkımı gözetiniz.”
“Size ashabımın, sonra onların peşinden gelenlerin, sonra da bunların peşinden gelenlerin (hakkını gözetmenizi) tavsiye ederim.”
Tebe-i Tabiîn, ashab ve tabiînden sonra İslâm’ın, gelecek nesillere sağlam olarak aktarılmasında üstün gayret ve muvaffakiyet göstermiş bir nesildir. Bunların devri özellikle hadis tahammülü ve rivâyeti usullerinin en mükemmel şekle girdiği devir sayılır. Bu devirde hadisler gelişi güzel değil, düzenli olarak toplanmış, aynı zamanda mevzûlarına göre bablara ayrılmış, tasnife tabi tutulmuştur.
İslâm şehirlerindeki fakîh tebe-i tabiîn şunlardır;
Medine’de:
İbn Ebî Zi’b, Mâlik b. Enes, el-Macîşûn Abdü’l-Azîz, Süleyman b. Bilâl.
Mekke’de:
İbn Cüreyc, Süfyan b. Uyeyne, Nâfi b. Ömer el-Kureşî, Müslim b. Hâlid.
Şam’da:
Abdurrahman el-Evzaî.
Mısır’da:
Yahya b. Eyyûb, Ubeydullah b. Lehîa.
Yemen’de:
Ma’mer b. Raşid, Abdullah b. Tâvûs.
Basra’da:
Rebî’ b. Sabîk, Saîd b. Ebî Arûbe, Şu’be b. el-Haccâc, Cerîrr b. Hazim, Hammad
b. Seleme.
Kûfe’de:
İbn Ebî Leylâ, Süfyan es-Sevrî, Haccâc b. Ertât, Mis’ar b. Kedâm, İbn Mesrûk, Züfer b. Hüzeyl, Abdullah b. el-Mübarek, Ebu Yusuf, Muhammed b. Hasen eş-Şeybânî, Hasen b. Ziyâd, Vekî’ b. el-Cerrâh, Âfiye, Ebû Isme, Hammâd b. Ebî Hanîfe.
Bunlar tebe-i tabiîn âlimleri ve en meşhurlarıdır. Bunların dışında H. 220 yılına kadar yaşayıp ashabı görenleri gören bütün mümin kitlelerdir. Bu kitlelerin tümü, Hz. Peygamber’in hadislerinde övülmüştür. Dolayısıyla saygıya layık bir nesildir.