Sağlıklı bir insanın vücut ısısı 37°C dolaylarındadır. Hastalık ya da yorgunluk vücut ısısının yükselmesine yol açabilir. Bu ısı giderek 40°c’a ulaşır hatta geçer bile. İşte bu anormal ısı artışına ateş yükselmesi adı verilir.
Bir insanın ateşi varsa hasta demektir. Ateş uzun süreli ve yüksek olursa hekim çağırmak gerekir. Ateş «derece» denilen aletle ölçülür. 38,5°C’i geçmeyen ateş hafif ateştir. 39,5°C’a kadar yüksek, 39,5’C’dan sonrası ise şiddetli ateştir. Bazı durumlarda vücut ısısı 42° C’i geçer. 45° C’a ancak bir kaç saat dayanılabilir. Bu ısı sinir dokusunu bozar ve ölüme yol açar.
Süreklilik bakımından ateşler sürekli, inişli çıkışlı ve kesikli diye adlandırılır. Sürekli ateşte vücut ısısı hep aynı kalır, inişli çıkışlı ateşte kısa aralıklarla ateş nöbetleri görülür. Kesikli ateşte nöbet sık sık ya da uzun aralıklarla gelir.
Ateşin başlıca belirtileri titreme, nefes alışların ve kalp atışlarının hızlanmasıdır. Bunu bilen hekim kalp atışlarının dakikada 60-70’ten çok olup olmadığını anlamak için hemen hastanın nabzını yoklar.
Ateş düşürülürken birtakım tedbirler de almalıdır; çünkü, ateş bir iltihaplanmaya, mikroplu bir hastalığa ve aşırı yorgunluğa karşı organizmanın uyguladığı bir korunma yöntemidir.
Ateşin yükselmesi, organizmanın kendisini rahatsız eden antikorları yok ettiğini gösterir. Hekim özellikle kuvvetten düşüren çok şiddetli ya da uzun süren ateşi düşürmeye çalışır. Bunun için de bir takım uygun ilaçlarla doğrudan doğruya hastalıkla savaşma yoluna gider, hastalığı tedavi etmeden hastaya aspirin verir veya hastayı rahatlatıcı soğuk kompreslerle ya da soğuk banyolarıyla ateşi düşürür.