Evlenilecek kızın; dindar, güzel, ahlaklı, akıllı, soyu alimlere ve salihlere dayanan, uzak akraba, bakire ve doğurgan olması daha evladır. Doğurganlık, anne ve bacıları gibi yakın akrabalarına bakılarak tahmin edilebilir.
Ancak her şeyden önce evlenilecek kadının, iffetli (şer’i ahlaka düşkün) olması evladır.
Gayr-i nesebten doğan, kadın ile evlenmek ise mekruhtur.
Birinci derecede akraba; amca, dayı, hala ve teyze kızlarıdır.
Bunların torunları ise, birinci derecede akraba değil, uzak akraba sayılırlar.
Uzak derecedeki akrabalarla evliliğin daha evla olmasının hikmeti, birinci derecedeki akrabalara göre, cinsi ilişkilerde şehvetin istenen düzeye ulaşma ihtimalinin daha fazla olmasıdır.
Şehvetin düşük düzeyde olması ise, doğan çocuğun üzerinde menfi etkiye sebeb olabilir. Hatta bu sebeple bazı ülkelerde yakın akrabalarla evlilik gayr-i meşrû ve ayıp sayılacak kadar yadırganmaktadır. Ancak bu adet, bir ifrat (aşırılık) olup İslâm dininin ilke ve hükümlerine aykırıdır.