Geoffrey Chaucer kimdir? İşte İngilizlerin ilk büyük şairlerinden olan Geoffrey Chaucer hayatı, sözleri hakkında bilgi.
İngiltere’nin ve İngilizce edebiyatın ilk büyük şairi Geoffrey Chaucer 1343 yılında londra’da dünyaya gelmiştir. Babası, Kral III. Edward’ın levazımcılarından olan bir şarapçıydı. Geoffrey Chaucer, 14. yüzyılın ikinci yarısında, saray, diplomat ve memur olarak halkla ilişkilerin yönetimine önemli katkılarda bulunmuştur. Bu kariyere, arka arkaya üç kral (Edward III, Richard II ve Henry IV.) tarafından güvenildi ve yardım edildi.
Geoffrey Chaucer, Orta Çağ’ın bütün şiir türlerinde yazmış, Saray çevresindeki edebiyatta ilk kez Latince ve Fransızca yerine İngilizce’yi kullanmıştır.
Çeşitli İngiliz tiplerini hicvettiği «Canterbury Tales» (Canterbury Masalları) adlı şaheseri ile Orta İngilizce çağını kapayıp Modern İngilizce çağını açmıştır.
Geoffrey Chaucer, küçük yaşta Kral’ın oğlu Clarence Dükü’nün eşi Elizabeth’in yanında çalıştı. Yüz Yıl Savaşları’nda asker olarak Fransa’ya gitti, esir düştü. Burada bir yıl kaldıktan sonra 1360’da kurtarılarak İngiltere’ye döndü. Bu devrede yazdığı şiirlerde Fransız etkisi görülür. Fransızcadan kısmen çevirdiği «Le Roman de la Rose» (Gül Destanı) adlı manzumesi bu etkinin güzel bir örneğidir.
Geoffrey Chaucer 1373’te, İngiltere Kralı’nın elçisi olarak kuzey İtalya’da seyahat etti. O günlerde yazdıklarında İtalyan edebiyatının etkisi bellidir. 1386-1400 yıllarında Chaucer yazı hayatında kendini bulmuştur. 1387’den itibaren «Canterbury Tales» adlı eseri üzerinde çalışmaya başladı. Bu eser, Ortaçağ İngiliz toplumunun hemen her sınıfından birçok tipin canlı ve alaylı bir şekilde anlatılması yönünden İngiliz edebiyatında bir ekol meydana getirmiştir. 25 Ekim 1400 tarihinde Londra’da Geoffrey Chaucer’un ölümü ile «Canterbury Tales» yarım kalmıştır.
Geoffrey Chaucer sözleri
– Aklı kıt olan dilini tutamaz.
– Olur da bir işi başarıp başaramayacağınızdan emin olamazsanız, işe başlamaktansa sabırlı olmayı seçin.
– Acılar ve sevinçler, birbirine komşu.
– İşte hiç mi hiç kararmayacak dört köz: Övünme, hırs, öfke, bir de yalan.
– Dünyadaki aptalların sayısı, akıllılardan fazladır.
– Erkeği evinden kaçıran damın akması, bacanın tütmesi ve kadının çenesidir…
– İşte hiç mi hiç kararmayacak dört köz: Övünme, hırs, öfke, bir de yalan.