Resulullah (sav) buyurdular ki: “Ruhumu kudret elinde tutan Zat-ı Zülcelal’e yemin olsun ki, vahşi hayvanlar insanlarla konuşmadıkça, kişiye kamçısının ucundaki meşin, ayakkabısının bağı konuşmadıkça, kendisinden sonra ehlinin ne yaptığını dizi haber vermedikçe kıyamet kopmaz.”
Ravi: Ebu Said
Kaynak: Tirmizi, Fiten 19, (2182)
Resulullah (sav) buyurdular ki: “Devs kabilesinin kadınlarının kıçları, Zü’l-halasa putunun etrafında titremedikçe kıyamet kopmaz. Zü’l-halasa, Devsiilerin cahiliye devrinde tapındıkları [Tebale’deki] puttur.”
Ravi: Ebu Hureyre
Kaynak: Buhari, Fiten 23; Müslim, Fiten 51, (2906)
Resulullah (sav) buyurdular ki: “İnsanların dünyaca en bahtiyarını adi oğlu adiler teşkil etmedikçe kıyamet kopmaz.”
Ravi: Huzeyfe
Kaynak: Tirmizi, Fiten 37, (2210)
Resulullah (sav) buyurdular ki: “Kıyamet Allah Allah diyen bir kimsenin üzerine kopmayacaktır.”
Ravi: Enes
Kaynak: Müslim, İman 234, (148); Tirmizi, Fiten 35, (2208)
Resulullah (sav), yanındaki cemaate konuşurken, bir adam gelerek: “(Ey Allah’ın Resulü!) Kıyamet ne zaman kopacak?” dedi. Aleyhissalatu vesselam konuşmasına devam etti, sözlerini bitirdiği vakit: “Sual sahibi nerede?” buyurdular: Adam: “İşte buradayım ey Allah’ın Resulü!” dedi. Aleyhissalatu vesselam: “Emanet zayi edildiği vakit kıyameti bekleyin!” buyurdular. Adam: “Emanet nasıl zayi edilir?” diye sordu. Efendimiz: “İş, ehil olmayana tevdi edildi mi kıyameti bekleyin.” buyurdular.
Ravi: Ebu Hureyre
Kaynak: Buhari, İlm 2, Rikak 35
Sahiheyn’de gelen bir diğer rivayette: “Kahtan’dan, insanları değneğiyle idare eden bir adam çıkmadıkça kıyamet kopmaz” buyrulmuştur.
Ravi:
Kaynak: Buhari, Fiten 23, Menakıb 7; Müslim, Fiten 60, (2910)
Resulullah (sav) buyurdular ki: “Fırat nehri altın bir dağ üzerinden açılmadıkça kıyamet kopmaz. Onun üzerine insanlar savaşırlar. Yüz kişiden doksan dokuzu öldürülür. Onlardan her biri: “Herhalde savaşı ben kazanacağım” der.”
Ravi: Ebu Hureyre
Kaynak: Buhari, Fiten 24; Müslim, Fiten 29, (2894); Ebu Davud, Melahim 13, (4313, 4314); Tirmizi, Cennet 26,
Resulullah (sav) buyurdular ki: “Zaman yakınlaşmadıkça kıyamet kopmaz. Bu yakınlaşma öyle olur ki, bir yıl bir ay gibi, ay bir hafta gibi, hafta da bir gün gibi, gün saat gibi, saat de bir çıra tutuşması gibi (kısa) olur.”
Ravi: Enes
Kaynak: Tirmizi, Zühd 24, (2333)
Resulullah (sav) buyurdular ki: “Allah Teala hazretleri ipekten daha yumuşak bir rüzgarı Yemen’den gönderir. Bu rüzgar, kalbinde zerre mikter iman bulunan hiç kimseyi hariç tutmadan hepsinin ruhunu kabzeder.”
Ravi: Ebu Hureyre
Kaynak: Müslim, İman 185, (117)
Resulullah (sav): “Kıyamet sadece şerir insanların üzerine kopacaktır!” buyurdular.
Ravi: İbnu Mes’ud
Kaynak: Müslim, Fiten 131, (2949)
Abdullah İbnu Havale el-Ezdi (ra)’nin yanına indim. Bana: “Resulullah (sav) bizi, ganimet alalım diye yaya olarak gönderdi. Biz de döndük ve hiçbir ganimet elde edemedik. Yorgunluğumuzu yüzlerimizden anlayıp aramızda doğrularak: “Ey Allah’ım, onları bana tevkil etme; ben onları üzerime almaktan acizim! Onları kendilerine de tevkil etme, bu işten kendileri de acizdirler. Onları diğer insanlara da tevkil etme kendilerini onlara tercih ederler!” buyurdular. Sonra elini başımın üstüne koydu ve: “Ey İbnu Havale! Hilafetin (Medine’den) Arz-ı Mukaddese’ye (Suriye’ye) indiğini görürsen, bil ki artık zelzeleler, kederler, büyük hadiseler yakındır. O gün kıyamet, insanlara, şu elimin, başına olan yakınlığından daha yakındır” buyurdu.
Ravi: İbnu Zuğb el-Eyadi
Kaynak: Ebu Davud, Cihad 37, (2535)
İstanbul’un fethi kıyamet anında olacaktır.
Ravi: Enes
Kaynak: Tirmizi, Fiten 25, (2240)
Resulullah (sav) (bir gün): “Ümmetim on beş şeyi yapmaya başlayınca ona büyük belanın gelmesi vacib olur” buyurmuşlardı. (Yanındakiler): “Ey Allah’ın Resulü! Bunlar nelerdir?” diye sordular. Aleyhissalatu vesselam saydı: 1- Ganimet (yani milli servet, fakir fukaraya uğramadan sadece zengin ve mevki sahibi kimseler arasında) tedavül eden bir meta haline gelirse. 2- Emanet (edilen şeyleri emanet alan kimseler, sorumlu ve yetkililer, memurlar) ganimet (malı yerini tutup, yağmalayıp nefislerine helal) kıldıkları zaman. 3- Zekat (ödemeyi ibadet bilmeyip bir angarya ve) ceza telakki ettikleri zaman. 4- Kişi annesinin hukukuna riayet etmeyip, kadınına itaat ettiği; 5- Babasından uzaklaşıp ahbabına yaklaştığı; 6- Mescidlerde (rıza-yı ilahi gözetmeyen husumet, alış-veriş, eğlence ve siyasata vs. müteallik) sesler yükseldiği zaman. 7- Kavme, onların en alçağı (erzel) reis olduğu; 8- (Devlet otoritesinin yetersizliği sebebiyle tedhiş ve zulümle insanları sindiren zorba) kişiye zararı dokunmasın diye hürmet ettiği; 9- İpek (haram bilinmeyip erkekler tarafından) giyildiği; 10- (San’at, bale, konser gibi çeşitli adlar altında; bar, gazino, dansing ve salonlarda ve hatta televizyon ve filim gibi çeşitli vasıtalarla yaygın şekilde) şarkıcı kadınlar ve çalgı aletleri edinildiği; 11- Bu ümmetin sonradan gelen nesilleri, önceden gelip geçenlere (çeşitli ithamlar ve bahanelerle) hakaret ettiği zaman artık kızıl rüzgarı, [(zelzeleyi), yere batışı (hasfı) veya suret değiştirmeyi (meshi) veya gökten taş yağmasını, (hazfı)] bekleyin.”
Ravi: Ali
Kaynak: Tirmizi, Fiten 39, (2211)
Resulullah (sav) buyurdular ki: “Çıkış itibariyle, kıyamet alametlerinin ilki güneşin battığı yerden doğması, kuşluk vakti insanlara dabbetu’l-arzın çıkmasıdır. Bunlardan hangisi önce çıkarsa, diğeri de onun hemen peşindedir.”
Ravi: İbnu Amr İbnu’l-As
Kaynak: Müslim, Fiten 118, (2941); Ebu Davud, Melahim 12, (4310)
Resulullah (sav) (birgün): “Beytu’l Makdis’in imarı Yesrib’in harabıdır. Yesrib’in harabı melhamenin (savaşın) çıkmasıdır. Melhame İstanbul’un fethidir, İstanbul’un fethi Deccal’in çıkmasıdır!” buyurdular. Sonra elini (Resulullah), konuşmakta olduğu kimsenin (yani Hz. Muaz’ın) dizine vurdular ve: “Bu söylediğim kesinlikle hakikattir. Tıpkı senin burada oturman hak olduğu gibi” buyurdular.” Hz. Muaz burada kendisini kasdetmektedir. [Yani Aleyhissalatu vesselam’ın konuştuğu ve dizine elini vurduğu kimse Muaz İbnu Cebel (ra)’dir.]”
Ravi: Muaz İbnu Cebel
Kaynak: Ebu Davud, Melahim 3, (4294)
Resulullah (sav) buyurdular ki: “Melhame ile Medine’nin fethi arasında altı yıl vardır. Yedinci yılda da Mesih Deccal çıkar.”
Ravi: Abdullah İbnu Büsr
Kaynak: Ebu Davud, Melahim 4, (4296); İbnu Mace, Fiten 35, (4093)